KAრა არის საშვილოსნოს კიბოს სიმპტომები?
რა არის საშვილოსნოს დაავადებები?
იმისათვის, რომ განვსაზღვროთ საშვილოსნოს დაავადებები, ჯერ უნდა განვსაზღვროთ საშვილოსნოს ორგანო, რომელსაც სამედიცინო ენაზე საშვილოსნო ჰქვია და ვიკითხოთ რა არის საშვილოსნო? ან "რა არის საშვილოსნო?" კითხვაზე პასუხი უნდა გაეცეს. საშვილოსნო შეიძლება განისაზღვროს, როგორც ქალის რეპროდუქციული ორგანო, რომლის ბოლოში საშვილოსნოს ყელი ეწოდება და ფალოპის მილები ორივე მხრიდან ვრცელდება საკვერცხეებამდე. ორსულობა, რომელიც ხდება მაშინ, როდესაც კვერცხუჯრედი სპერმატოზოიდით განაყოფიერდება და განაყოფიერებული ემბრიონის უჯრედი შესაბამის მდგომარეობაში დგება და ჯანსაღად ვითარდება, ამ ორგანოში მიმდინარეობს. ორსულობის დროს ბავშვი საშვილოსნოში ვითარდება და როდესაც დაბადების მომენტი მოდის, მშობიარობა ხდება საშვილოსნოს კუნთების შეკუმშვით.
ყველაზე გავრცელებული დაავადებები ორგანოში, სახელწოდებით საშვილოსნო, რომელიც არის ქალის რეპროდუქციული უჯრედი, შეიძლება ჩამოვთვალოთ, როგორც საშვილოსნოს პროლაფსი (საშვილოსნოს ქსოვილების დაქვეითება), ენდომეტრიოზი და საშვილოსნოს სიმსივნე. საშვილოსნოს სიმსივნე წარმოიქმნება ორი ფორმით, კეთილთვისებიანი და ავთვისებიანი, ხოლო ავთვისებიან სიმსივნეებს საშვილოსნოს კიბო ან საშვილოსნოს კიბო ეწოდება.
რა არის საშვილოსნოს კიბო?
საშვილოსნოს ავთვისებიანი სიმსივნე შეიძლება მოხდეს ორი გზით: ენდომეტრიუმის კიბო, რომელიც ჩნდება ენდომეტრიუმის შრეში და საშვილოსნოს ყელის კიბო (საშვილოსნოს ყელის კიბო), რომელიც ხდება საშვილოსნოს ყელის უჯრედებში.
- Ენდომეტრიუმის ფენა არის ქსოვილის ფენა, რომელიც ქმნის საშვილოსნოს შიდა ზედაპირს და სქელდება ორსულობის დროს. საშვილოსნოს გასქელება მნიშვნელოვანია განაყოფიერებული კვერცხუჯრედის საშვილოსნოში დასამკვიდრებლად და ორსულობის შესანარჩუნებლად. სიმსივნური ქსოვილები წარმოიქმნება ამ მიდამოში ენდომეტრიუმის უჯრედების უკონტროლო გაყოფისა და პროლიფერაციის გამო. ავთვისებიანი სიმსივნური ქსოვილები იწვევს ენდომეტრიუმის კიბოს და ეს კიბოს უჯრედები ხშირად ვრცელდება ქალის სხვა რეპროდუქციულ ორგანოებზე. ენდომეტრიუმის კიბო შეიძლება მოხდეს სიმსუქნის, დიაბეტის, ჰიპერტენზიის, სხვადასხვა ინფექციების და ჰორმონალური ეფექტების გამო.
- Კიბოს კიდევ ერთი ტიპი, რომელიც ხშირია ქალის რეპროდუქციულ ორგანოებში, არის საშვილოსნოს ყელის კიბო. ადამიანის პაპილომა ვირუსი (HPV), რომელიც შედის კონტაქტში საშვილოსნოს ყელის უჯრედებთან, იწვევს უჯრედების სტრუქტურის გაუარესებას და კიბოს. საშვილოსნოს ეს კიბო, რომელიც ხშირად უჩნდებათ 35-39 წლის ქალებს, მკურნალობენ ადრეული დიაგნოზით.
რა არის საშვილოსნოს კიბოს სიმპტომები?
- Ენდომეტრიუმის კიბოს პირველი გამოვლენილი სიმპტომებია სუნიანი, სისხლიანი ან მუქი ფერის ვაგინალური გამონადენი და ლაქების მსგავსი სისხლდენა. დაავადების შემდგომ სტადიებზე შეიძლება აღინიშნოს ტკივილი, ინტენსიური და გახანგრძლივებული მენსტრუალური სისხლდენა, შეშუპება ფეხებში და საზარდულის მიდამოში, შარდის დაქვეითება და შედეგად სისხლში შარდოვანას დონის მატება, წონის გადაჭარბებული კლება, ანემია სისხლის დაკარგვის გამო.
- Საშვილოსნოს ყელის კიბოს სიმპტომები შეიძლება ჩამოვთვალოთ, როგორც არარეგულარული ვაგინალური სისხლდენა, შეშუპება ფეხებში და საზარდულის არეში, სისხლდენის პრობლემა სქესობრივი აქტის შემდეგ, სისხლი შარდში ან განავალში, ტკივილი, სისხლიანი და უსიამოვნო გამონადენი.
როგორ სვამენ საშვილოსნოს კიბოს დიაგნოზს?
საშვილოსნოს კიბოს საბოლოო დიაგნოზის დასადგენად, ქსოვილის ნაწილი უნდა მოიხსნას საშვილოსნოდან კირეტაჟით და ეს ნაჭერი შეფასდეს კლინიკურ გარემოში პათოლოგი პათოლოგიის მიერ. კიბოს საბოლოო დიაგნოზის დადგენის შემდეგ, ამ ქსოვილში კიბოს უჯრედების ქცევა გამოკვლეულია და საშვილოსნოს კიბოს სტადიონი ხდება. სტადიის ფაზის შემდეგ შეიძლება ჩატარდეს დამატებითი გამოკვლევები კიბოს გავრცელების პოტენციალის, მისი ქცევისა და რისკის ქვეშ მყოფი სხვა ქსოვილების გამოსავლენად.
რა არის საშვილოსნოს კიბოს მკურნალობის მეთოდები?
ქირურგიული მკურნალობის ყველაზე ხშირად სასურველი მეთოდი არის ჰისტერექტომია (საშვილოსნოს მოცილება). ამ ოპერაციით ხდება საშვილოსნოს მთლიანი ან გარკვეული ნაწილის ამოღება და ოპერაციის შემდეგ ქსოვილის ყველა ნაწილის გამოკვლევა პათოლოგების მიერ. პათოლოგიური შეფასებების შედეგად დგინდება დაავადების გავრცელება. თუ კიბოს უჯრედები არ გავრცელდა საშვილოსნოს გარეთ, ჰისტერექტომია იძლევა საბოლოო გამოსავალს. თუმცა, თუ კიბოს უჯრედები გავრცელდა სხვა ორგანოებზე ან ლიმფურ ქსოვილებზე, ქირურგიული მკურნალობის შემდეგ გამოიყენება რადიაციული (სხივური) თერაპია ან ქიმიოთერაპიული (წამლის) მკურნალობა.